прил.
1. соотн. с сущ. друидизм, друид, связанный с ними
2. Свойственный друидизму, характерный для него.
3. Принадлежащий друидам.
прил.
1. соотн. с сущ. друидизм, друид, связанный с ними
2. Свойственный друидизму, характерный для него.
3. Принадлежащий друидам.
друиди́ческий, друиди́ческая, друиди́ческое, друиди́ческие, друиди́ческого, друиди́ческой, друиди́ческих, друиди́ческому, друиди́ческим, друиди́ческую, друиди́ческою, друиди́ческими, друиди́ческом, друиди́ческ, друиди́ческа, друиди́ческо, друиди́чески
ДРУИДИЧЕСКИЙ ая, ое. druidique adj. Отн. к друидизму, друидам. БАС-2. Поднимается занавес. Декорации представляют друидические, вековые, дубовые леса. Лажечников Как я знал М. Л. Магницкого. // Л. Бусурман 495. Северные германцы пришли со своим Рейном, замками на скалах и тонкими госпожами, чинно гуляющими в друидических лесах. 1846. Анненков Париж. письма 121. Уэтле .. изобрел скалы "величественныя", "ужасныя", "таинственныя", "друидическия", "растерзанныя" и т. д. Регель 96. - Лекс. САН 1895: друиди/ческий.