I ж. разг.
1. Приспособление, которым щёлкают; щелкун II 1..
2. Механизм, который издает щёлкающие звуки; щелкун II 2..
II м. и ж.
1. разг.-сниж.
Болтливый человек.
2. Употребляется как порицающее или бранное слово.
I ж. разг.
1. Приспособление, которым щёлкают; щелкун II 1..
2. Механизм, который издает щёлкающие звуки; щелкун II 2..
II м. и ж.
1. разг.-сниж.
Болтливый человек.
2. Употребляется как порицающее или бранное слово.
ЩЕЛКУ́ШКА, щелкушки, жен. (разг.).
1. То же, что щелчок в 1 знач.
2. Детская игрушка, издающая щелкающие звуки.
3. Щипцы для раскалывания орехов (обл.).
1. щелку́шка, щелку́шки, щелку́шки, щелку́шек, щелку́шке, щелку́шкам, щелку́шку, щелку́шек, щелку́шкой, щелку́шкою, щелку́шками, щелку́шке, щелку́шках
2. щелку́шка, щелку́шки, щелку́шки, щелку́шек, щелку́шке, щелку́шкам, щелку́шку, щелку́шки, щелку́шкой, щелку́шкою, щелку́шками, щелку́шке, щелку́шках